زهرا رضازاده / آزنا آنلاین-در بحبوحه جنگ اراده ها، وقتی استودیو منفجر شد، صدای زن ایرانی نلرزید؛ روایتی از اقتدار رسانه‌ای در دل جنگ ناگفته ایران و اسرائیل. به گزارش آذردید؛ در دل تاریکی، چراغی روشن ماند… تهران آرامی نداشت. صدایی مهیب، بخشی از صدا و سیمای پایتخت را به لرزه انداخته بود؛ لرزه‌ای که تنها دیوارها را شکست، نه اراده‌ها را. جنگ نرم، مدت‌هاست که ساکت‌تر از آن‌چه دیده می‌شود در جریان است، اما آن شب، تصویر جنگ به واقعیت نزدیک شد؛ انفجار، دود، سکوتی سهمگین… و در میانه‌ی این صحنه، زنی ایستاده بود؛ سحر امامی، مجری‌ای که به‌جای فرار، به میکروفون چنگ زد. در قاب کوچک تلویزیون، آن‌سوی شیشه‌ی ترک‌خورده‌ی استودیو، صدایی آرام اما قاطع پخش می‌شد؛ صدایی که نه فقط برای اطلاع‌رسانی، که برای اثبات ایستادگی آمده بود. اینجا دیگر فقط بحث یک مجری نبود؛ بحث ایران بود، اقتدار رسانه‌ای، و پاسخ غیرمستقیم به شلیک‌های کور رژیمی که حتی از دوربین می‌هراسد. ایران و جنگ روایت‌ها؛ نبردی بی‌صدا، اما مهیب ایران و رژیم صهیونیستی مدت‌هاست وارد جنگ شده‌اند؛ جنگی نه تمام‌عیار از جنس تانک و موشک، که از جنس روایت، اراده و اعتماد. در این میدان، دشمن به سراغ رسانه آمده؛ آنجایی که مردم چشم به آن دارند، برای حقیقت، برای امنیت، برای تفسیر. انفجار در استودیو صدا و سیما، به‌خوبی نشان داد که رژیم صهیونیستی دیگر تاب مقابله مستقیم با توان نظامی ایران را ندارد. وقتی سایه‌ی موشک‌های هایپرسونیک ایرانی بر آسمان حیفا سنگینی می‌کند، دشمن به سراغ کابل و دوربین می‌رود. اما فراموش کرده‌اند که ابزار رسانه، تنها سخت‌افزار نیست؛ روح رسانه در چشمان کسی‌ست که بدون ترس، می‌گوید: «ما اینجاییم». سحر امامی؛ تصویر زن ایرانی در میدان جنگ نرم خانم سحر امامی نه‌تنها یک مجری تلویزیون، که نماد یک نسل از زنان ایرانی‌ست که سال‌هاست در خط مقدم جنگ نرم ایستاده‌اند؛ با صلابت، با وقار، و با صدایی که اگرچه آرام است، اما دیوار می‌لرزاند. او از دل اردبیل برخاسته، شهری که در تاریخ، مردان و زنانی به میدان فرستاده که ایستادگی را بلدند. این‌بار اما میدان، اتاق کنترل صدا بود؛ و اسلحه‌اش، صداقت و شجاعتش. در جهانی که تصویر زن ایرانی را وارونه می‌خواهند نشان دهند، امامی با رفتارش، دوباره روایتی ساخت که هیچ کمپین رسانه‌ای دشمن تاب تکرارش را ندارد. اقتدار ایران؛ نه در موشک، که در مغزها و معناها اقتدار جمهوری اسلامی ایران امروز صرفاً در سکوهای پرتاب موشک یا پهپادهای نقطه‌زن نیست. اقتدار واقعی، آن‌جاست که حتی با هدف گرفتن رسانه، با انفجار در قلب پخش زنده، صدای جمهوری اسلامی نه‌تنها قطع نمی‌شود، بلکه رساتر از قبل شنیده می‌شود. رژیم صهیونیستی، همان‌طور که در میدان نظامی با پاسخ‌های کوبنده مواجه شده، حالا در جنگ رسانه‌ای نیز با نسل جدیدی از خبرنگاران، مجریان و تحلیل‌گران ایرانی روبه‌روست که با «صداقت و اقتدار»، در دل دود و انفجار، روایت را زنده نگاه می‌دارند. انفجار در استودیوی صدا و سیمای تهران، اگرچه عملی فیزیکی بود، اما نمایش یک نبرد عمیق بود بین اراده و ترس؛ و در آن شب، اراده پیروز شد. سحر امامی نماینده‌ی همان صدایی بود که دشمن می‌خواست خاموشش کند اما نتوانست. او یک چهره است؛ اما چهره‌ی یک ملت ایستاده، ملتی که حتی در جنگ روانی، مجری‌اش عقب نمی‌نشیند.