کبری سعادتی / آزنا آنلاین- کارگری شغل شریفی است به طوری که پیامبر اکرم (ص) بر دست کارگری بوسه می زنند اما همین کارگر دستانش از سبد اقتصادی جامعه کوتاه شده و علی رغم همه از خودگذشتگی و جان کندنش نمی تواند از زیر بار مشکلات اقتصادی و معیشتی قد راست کند. کارگری که زندگی اش در کار خلاصه شده و این کار هم #کارگر نمی افتد چون همیشه خدا بدهکار زندگی خود و طلبکار این وضعیت تحمیلی است. اجاره نشین است. فرزند دانش آموز و دانشجو دارد. مهمان در خانه اش را می زند. بیمار می شود. سبد اقتصادی خانواده اش خالی و خالی تر می شود. و با این وضعیت تورم، با هزار و یک دغدغه ریز و درشت در جدال است و هر تقلایی هم بکند دخلش با خرجش جور در نمی آید. چرا که این تورم لعنتی آنچنان تارهای خود را بر پیکره خانواده اش تنیده و روی اقتصاد جامعه چنبره زده که گریز از آن دور از تصور است. تورمی که برکت را از سفره خانواده ها به یغما برده و غرور مردانه کارگران نجیب و شریف را نشانه رفته است؛ غروری که هر روز جلوی خانواده و اقربا شکسته می شود. چه کنند که مجبورند روزهای خود را وقف کار کنند اما شبها واژه نتوانستن و نخریدن و نرساندن را صرف کنند و دست بشویند از زندگی عادی حتی شاید بتوان گفت دیروزشان چون این روزها مَثَل «سال به سال دریغ از پارسال» باید جای خود را به «روز به روز دریغ از دیروز و چه بسا آن به آن دریغ از آنی که گذشت بدهد» و همه تصورات و آمال و آرزوها و آرامش قشر کم درآمد جامعه را با خود ببرد. باشد که #کارگر بیفتد.