کبری سعادتی/ آزنا آنلاین- یادم می آید در دوران دانشگاه در یکی از تعریف های خبر استاد به ما گفته بود: «خبر مردم است» و ما این تعریف را چون راحت تر و جالب تر به نظر می رسید از همان اول آویزه گوش های مان کردیم. اما الان که با خبرها درگیریم می بینم چیزی که در متن خبر گم شده است همان مردم است. خبر خبر جنگ است... خبر جدال و ستیز است... خبر به قدرت رسیدن یا براندازی سرکردگان قدرت است... خبر مسئولان است؛ همان مسئولانی که تشنه قدرتند و اسکناس روی اسکناس می گذارند اما نه از قدرت سیر می شوند و نه از پول. مردم کجای این داستانند... چه کسی صدای مردم می شود... کدام مسئولی حنجره اش برای حق خواهی مردم متورم می شود!؟ کدام به قدرت رسیده ای برای مردم گریبان چاک می کند؟! کدام تریبون از حق مردم می گوید و از اجحافی که در حق کودکان و زنان و سالخوردگان و جوانان و مردان که همان مردمند، سخن می راند؟! مردم دارند می میرند از بی توجهی و زیر بار فشارهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و تبعیض های همین مسئولانی که خود و خانواده و ایل و تبارشان تافته جدا بافته از مردمند، جان می کَنند. چرا زمین و زمان برای همین مردم یک وجب جا ندارد؟! چرا این کره خاکی به این عظمت چشم و دل سرکردگان قدرت را سیر نمی کند؟! چرا باید یک نفر دست و پایش را دراز کند برای غارت زمینی که مال خودش نیست و بخواهد انسانیت و شرف و اخلاق را تار و مار کند و قلب سنگی اش حتی ذره ای هم تَرَک برندارد. این چه دنیایی است که ما فرزندان آدم ساخته ایم؟! اگر از تبار آدمیم پس چرا بویی از انسانیت نبرده ایم؟! خودخواهی تا کی؟! انسانیت کشی تا کجا؟! آی شمایی که قدرت را جای خدا گذاشتید و قدرت را می پرستید! قدرت پرستی تان تا چه زمانی است؟! امید به زندگی تان عمر نوح دارد؟! چرا برای قدرت پرستی تان مرز تعیین نمی کنید؟! چرا چشم و دل تان از قدرت سیر نمی شود و شرف را خورده اید و اخلاق را بالا آورده اید!؟ خبر مردم نیست، خبر مسئولان است! همان هایی که وعده های شان با فونت بزرگ تیتر می شود و هر بار با رنگ و لعابی تازه تر در رسانه های دنیا به مردم دهن کجی می کند. خبر تیشه است که مسئولان ناکارآمد به ریشه مردم می زنند؟! خبر تبانی مسئولانی است که گرد هم جمع شده و سهم خواهی می کنند و مردم را به برنامه های شان راه نمی دهند. خبر فقر نیست؛ فقر آفرینی است خبر اقتصاد بیمار نیست؛ نبود طبیب دردمند است. خبر خشونت نیست؛ خشونت آفرینی است. خبر ناامیدی نیست؛ محاکمه قاتلان امید است. خبر وعده های تکراری سوخته نیست. خبر چه کسی آمد و رفت نیست. خبر هزار و یک درد نگفته اما به استخوان رسیده است. خبر هرچه که هست، برو و بیاهای تشریفاتی مسئولان نیست و خبر می گوید: از هم گسست رشته تاب و توان ما؛ چهار ستون بدن ما را با وعده ها نلرزانید! وعده ها در کدام ایستگاه به به خبر رسیده اند و مسئولان کی خبر شدند که منِ خبر، خبرم نیست. خبر همان مردم است که مانند سبک هرم وارونه مان در جایگاه تیتر و لید جای شان نداده اند و رانده شده اند به انتهای خبر و در صندلی های ته خبر کِز کرده اند. اما مسئولان عقل و هوش تان به گوش؛ که مردم خبرند و دامن خبر را با وعده های تان نیالایید شما هرگز جانشین خوبی برای مردم نیستید و نخواهید بود.